Family business
Door: Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes
03 Oktober 2013 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Hallo allemaal!
Hier weer het vervolg op onze avonturen ;) We waren gebleven bij de verjaardag van Mark. Hij werd 50 en we waren uitgenodigd om dit met hem te vieren. Ik was de hele dag al een beetje zenuwachtig, omdat ik sommige leden van de familie wel ontmoet heb, maar de meeste niet! Ik zal eerst even uitleggen hoe het zit...
De moeder van mijn papa; Bep de Jong - Plasmeijer had een broer; Coos Plasmeijer welke samen met zijn vrouw; Rie Plasmeijer - van der Meer is geëmigreerd naar Nieuw Zeeland in 1957. Snap je het nog? Mijn vaders oom is dus geëmigreerd... Zij hebben heel veel kinderen welke ik niet allemaal heb ontmoet, maar dat zijn dus allemaal neven en nichten van m'n vader :) De kinderen hebben ook weer kinderen (achter neven en nichten van m'n vader en achter-achter neven en nichten van mij) om het allemaal ingewikkeld te maken!
Nou zijn er een aantal kinderen en kleinkinderen wel eens naar Nederland gekomen :) Een van de kinderen; Mia heb ik zo'n twee jaar geleden ontmoet. Zij was er niet bij, want ze woont in Australië! Haar man Bill was er wel en het was leuk om hem weer te zien. We gaan Mia & Bill sowieso ook opzoeken als we in Australië zijn, zij wonen in Brisbane, daar komen we langs :)
Mark, degene van wie we de verjaardag hadden, is aangetrouwd. Zijn vrouw Monica is de jongste van de kinderen en dus een zus van Mia. Zij heeft ook twee jongere kinderen, Caitlin & Baxter die ik niet heb kunnen ontmoeten. Dit zijn dus kleinkinderen van Oma zoals ze m'n vaders tante Rie allemaal noemen.
Verder heb ik een van de kleinkinderen, Candra, wel al een paar keer ontmoet, omdat zij al eens in Nederland was :) Ik heb met haar ook het meeste contact gehad om alles af te spreken! Candra woont zelf in Hamilton, maar het feest was in Morrinsville, ongeveer 20 minuten rijden. We bleven slapen bij de ouders van Candra; Michelle & Campbell die in Morrinsville wonen :) Ernst Jan dacht dat we het heel moeilijk zouden vinden, maar ik vond het in 1x dus dat was weer een meevaller! Maar we hadden nog geen cadeau! Ik vond dat we niet naar een verjaardag mochten zonder cadeau, dus dat moesten we nog even regelen... Wij snel op naar het dorpscentrum!
Het valt dan best tegen om een cadeau te zoeken voor iemand die je niet kent... Je kunt wel een fles wijn cadeau doen, maar wat als hij niet drinkt?! We hebben dus maar een waardebon van de slijterij gekocht, in de hoop dat hij in ieder geval wel eens iets drinkt :) Met een mooie kaart erbij en toen was het nog best een leuk cadeau! Weer terug richting Michelle & Campbell om hun eerst te ontmoeten :)
Candra kwam al naar buiten gerend toen we aankwamen en gaf me al gelijk een dikke knuffel. Ook Michelle en Cambell waren super gastvrij, we kregen gelijk thee en moesten het zeggen als we wat nodig hadden. Bill was er ook, omdat hij dus een bliksembezoek aan NZ bracht. Verder waren ook Jack & Linda er; Jack is een broer van Michelle en dus een neef van m'n vader. Het bleek dat papa altijd veel met Jack optrok als hij in Nieuw Zeeland was, want daar kwamen veel verhalen van boven. Verder vroeg Linda gelijk naar m'n t-shirt, waar ik niks van begreep, maar wat daarna een stuk duidelijker werd...
M'n vader hangt namelijk altijd het geweldige verhaal op dat ik "made in New Zealand" ben... Ik wil het er verder niet over hebben, maar goed... Linda had m'n ouders dus een t-shirt gegeven met "made in New Zealand" erop. Ik heb het nooit gezien, dus kon Linda er niks over vertellen, maar ze zei dat papa hem vast weg gedaan had ;) Ze bleef in ieder geval praten, wat aan de ene kant best prettig was, want ik wist niet zo goed wat ik allemaal moest vertellen :P Linda is super lief, maar ze praat wel 5 kwartier in een uur :) Ze vertelde alle Nederlandse woorden die ze van haar schoonvader had geleerd... Godverdomme, melk, lepel, vork en poepie laat! Het was in ieder geval super gezellig en het brak wel meteen de sfeer.
Op naar het feest wat een echt kiwi feest was met bier en een hangi, wat vlees is dat op de traditionele Maori manier wordt bereid. Het wordt namelijk onder de grond gekookt. Ze gebruiken daarvoor meestal verwarmde stenen die de hitte moeten afgeven. Dan het vlees, in koolbladeren gewikkeld, wat natte dekens eroverheen zodat het vlees niet onder de aarde zit en vervolgens alle grond er weer overheen. Dat laten ze dan vervolgens een paar uur garen. Het vlees was er 's middags al in gegaan, maar we mochten wel kijken hoe het weer werd opgegraven :) Het zijn allemaal grote stukken waar vervolgens plakjes van worden gesneden en dat eet je dan op brood... Met een biertje erbij natuurlijk ;) Bleek ons cadeau toch een goede keuze! Al bleef Mark zeggen dat het echt niet nodig was... Het feest was in een schuur van een vriend van Mark met zelf bediening en een dixie, ik begon de dixie's al te missen :P Ik vroeg aan Monica waar de kinderen waren en ze zei dat ze die pas de volgende ochtend weer hoefde ophalen. Dat was denk wel goed geregeld, want het was erg gezellig en ook zeker Mark had het erg naar z'n zin! Het was immers zijn verjaardag en hij zei dat we nooit meer een kiwi 50th mee zouden maken :P Er was ook nog een bevriend bandje die de nodige klassiekers spelden wat precies bij het publiek paste. Candra, Vanessa (een van de andere kleinkinderen, nicht van Candra) en ik hebben er soms hard om gelachen en moesten van Mark natuurlijk mee dansen. Ik heb nog meer familieleden ontmoet, maar zal jullie alle namen besparen, omdat het dan denk ik helemaal ingewikkeld wordt...
Wat wel nog te vermelden valt, is dat ik wel wat kleinkinderen heb ontmoet die ook in Nederland zijn geweest. Zo heb ik dus Vanessa weer gesproken die druk is met het plannen van haar bruiloft :) Ook waren Marcus en zijn vriend Paul er, die heb ik ook al eens in Nederland ontmoet. We waren ook van harte welkom als we bij hun in de buurt zouden komen! Iedereen is echt super lief en gastvrij, we kunnen overal terecht!
De volgende dag was het al behoorlijk op tijd op om DE race te kijken... Nieuw Zeeland heeft een zeilrace tegen Amerika en dat is behoorlijk spannend om te volgen! Helaas werd er die ochtend niet geracet, omdat de wind niet goed was... Dus gingen we maar ontbijten en kregen we een Engels ontbijt met bacon and eggs. Campbell had het als een echte Nieuw Zeelander allemaal op z'n BBQ klaar gemaakt! Was best lekker op een brakke zondagmorgen ;) En na een goed ontbijt konden we er weer goed tegenaan!
Daarna belde Oma om te zeggen dat ze zich eigenlijk niet zo lekker voelde, maar dat ze me toch heel graag wilde ontmoeten! Ik dus samen met Bill naar haar toe. Hij had haar ook al een poosje niet meer gezien, dus dat was wel gezellig! Ze woont vlak bij Michelle & Campbell in een speciale wijk waar heel veel Nederlanders wonen, Abel Tasman park. Het was heel bijzonder om Oma (ik noem haar ook maar zo, gaat vanzelf als genoeg mensen het zeggen) te ontmoeten. Ze is inmiddels 87 en mankeert eigenlijk bijna niks! Ze was die ochtend alleen een beetje kortademig, maar dat knapte al heel veel op toen we er waren! Ik denk dat ze vooral eenzaam is en ze is niet meer zo goed ter been dus mensen zelf op zoeken, gaat ook niet meer zo makkelijk. Haar zus woont tegenover haar, maar die ziet ze niet zo veel, want die heeft het druk. Ik had dropjes voor haar meegenomen en daar was ze heel blij mee! Die ging ze gelijk verstoppen voor haar zoons :P Het was ook leuk om Nederlands te kunnen spreken al geeft ze soms wel in het Engels antwoord. Ze praat sowieso soms Nederlands en Engels door elkaar, maar iedereen begrijpt haar :) Ze vroeg nog hoe het was met oma Bep en ze had zelfs wat schilderijen van oma hangen! Ook hing er een gedicht over Roelofarendsveen en de familie van der Meer, was erg grappig! Ik vertelde dat het thuis kermis was en dat kende ze nog wel! Ze vroeg ook of er nog steeds een optocht was dus ik heb verteld dat de bloemencorso ieder jaar wel langer lijkt te worden ;) We kregen thee met een lange vinger en het voelde net als thuis bij mijn eigen oma :) Toch zijn we maar niet te lang gebleven, want Bill moest naar nog een verjaardag.
Terug bij Michelle & Campbell hebben we van hun afscheid genomen en heb ik ook nog een zak drop achter gelaten :) Volgens Campbell ging Michelle die helemaal alleen opeten! Ik heb hem geadviseerd om snel wat achterover te drukken ;) Candra nam ons mee naar Hamilton, waar we de Hamilton gardens hebben bekeken. Haar zusje Tara is daar ook getrouwd, echt een prachtige plek! Helaas hebben we Tara niet kunnen ontmoeten dat weekend, maar misschien later nog :) Wat mij vooral verraste was dat er overal tulpen stonden! Verwacht je niet zo ver van huis en zeker niet als ze in de Indische tuin staan...? Maar goed, was dus wel grappig om te zien! Candra heeft ons ook geleerd wat nou het logo van Nieuw Zeeland is! Zoals wij in Nederland de leeuw hebben, hebben ze in NZ een blad. Dit blijkt dus het blad van een silverfern te zijn. Dat is een zilvervaren die er net zo uit ziet als een gewone varen, maar wat Candra liet zien is dat de onderkant van het blad zilver van kleur is. Zo'n silverfern is echt native bush en komt dus overal in NZ voor... Vind ik een logischer logo dan een leeuw in Nederland, maar dat zal wel aan mij liggen! Vanaf nu draai ik dus bij elke varen het blad om, om te zien of het een zilvervaren is!
Het was trouwens heerlijk weer, dus we hebben lekker in het zonnetje geluncht! De gardens waren super mooi en je had allemaal verschillende thema's... Ik vond de Italiaanse, de Indische en de Chineese tuinen het mooist. Al was het rododendron pad ook super mooi! Volgende moederdag moeten we echt zo'n plant scoren Died! Ook liep de langste rivier van Nieuw Zeeland door de tuinen. Deze loopt door heel Hamilton, hij begint in lake Taupo en eindigt net onder Auckland waar hij de zee in stroomt. Ook een bezienswaardigheid die we weer konden afstrepen ;)
Daarna zijn we naar het meer van Hamilton geweest waar we mensen tegen kwamen die aan 'bike polo' deden! Het zelfde als polo op een paard, maar dan op je fiets... Ze daagden Ernst Jan nog uit om mee te doen, maar het zag er wel erg moeilijk uit en net voor onze neus raakte er ook nog iemand geblesseerd! No, thanks! Wel leuk om te zien trouwens :) Verder dus nog langs het meer gelopen, waar we geprobeerd hebben om native birds te spotten. Daar kwamen we een Maori tegen die vroeg waar we vandaan kwamen... Bij het horen van 'uit de buurt van Leiden' werd hij helemaal enthousiast, want hij was wel eens in Leiden geweest... Wat is de wereld dan toch klein! Maar het bleek dat hij naar Leiden een traditionele Maori kano had gebracht. Die is nu in het museum van Volkenkunde en is een ruilstuk voor de Maori's al weet ik niet precies wat ze terug hebben gekregen... Had iets met roeien te maken geloof ik! Er komen ook ieder jaar studenten van de universiteit van Leiden naar Hamilton, om bij de Maori's te roeien ofzo. Het was in ieder geval grappig om die man te spreken, het was maar goed dat z'n vrouw hem op een gegeven moment mee trok :P Wij dus verder opzoek naar de vogels en ook gevonden! We hebben een Pukeko gezien... Dit is een soort blauwe kip met een rode kop en hele lange poten! Google hem anders maar even, ik kan het niet anders uitleggen ;) Grappig beest, vooral als ie loopt!
We bleven niet bij Candra slapen, omdat ze de volgende dag al weer vroeg moest werken. Ze is juf en het duurde nog een week voordat het vakantie was... Ze nam ons dus mee naar Jack & Linda waar we allemaal moesten blijven eten! Candra ging dus nog maar weer snel langs huis om haar spullen voor werk op te halen die ze nog moest voorbereiden, want ze moest mee eten van Linda ;) Die trakteerde ons op gegrilde lamsbout met allemaal verschillende geroosterde groenten en aardappelpuree (aardappels!) Ook waren Alana & Jacob, de kinderen van Jack en Linda, er :) Alana woont op zichzelf met haar verloofde Toby, maar kwam speciaal voor de gelegenheid (en de lamsbout) langs om mee te eten! Jacob woonde nog thuis, maar ging die week verhuizen naar z'n eigen huis dus het waren de laatste nachtjes voor hem thuis.
Ik had ook afgesproken om met thuis te bellen dus het was erg leuk toen papa en Jack elkaar spraken! Ze hadden elkaar al even niet meer gesproken dus het was erg leuk dat het nu even kon :) Thuis zaten ze aan de koffie en toen Alana in beeld kwam, riep oma Hoogenboom meteen dat ze op mij leek! Dat is wel grappig, want het klopt nog ook! Ook Rowena lijkt erg op haar ;) Ik liet wat foto's van je zien op Facebook en toen zei Linda dat jullie wel tweelingen leken! Volgens mij zijn jullie ook ongeveer even oud :)
De volgende morgen weer vroeg op voor de zeilrace! Was erg teleurstellend wat NZ had verloren... De volgende dag maar weer beter! De winnaar moet 9 races winnen en het stond op dat moment 8-5 voor NZ :) Geen hoge nood aan de man dus! We gingen die dag samen met Jack en Linda naar Raglan, een kustplaats vlak bij Hamilton. Onderweg eerst nog even gestopt bij de Bridal Veil Waterfall, die erg indrukwekkend was! Hij is rond de 50 meter en lijkt inderdaad net op een bruidssluier :) Een lange, recht streep naar beneden! Het had 's avonds geregend dus er zat lekker veel water in de rivier. Op de terugweg kwamen we nog een boom uit het goden woud tegen (voor de gene die Game of Thrones lezen/ kijken), want er was een gezicht in de boom gekerfd! Helaas geen witte boom...
Maar goed, Raglan dus! Is eigenlijk best een groot gebied met heel veel strand... Het staat bekend als het surfers dorp van Nieuw Zeeland en surfers hebben we ook gezien! Er was een meisje het beste van allemaal ;) Het was wel gaaf om te zien dat ze een golf van heel ver, helemaal terug naar de kust kunnen pakken :) De stranden van Raglan zijn erg bijzonder, deze zijn namelijk zwart! Jack vertelde dat dit komt door al het ijzer dat in het zand zit. Ernst Jan ging snel een magneet halen en er blijft inderdaad wat zand aan plakken :) Ik deed een echte "Nieuw Zeelander" namelijk op blote voeten lopen! Nou is dat op het strand niet zo heel raar, maar je komt ze dus ook gewoon in de stad op blote voeten tegen! Doordat het zand zwart is, heeft het maar een klein beetje zon nodig om al warm te worden en in de zomer is het echt heet. Je kunt er dan niet met blote voeten oplopen zonder onder de blaren te zitten!
's Avonds zijn we nog een nachtje bij Jack en Linda gebleven. Candra kwam weer langs voor het eten en ook Jacob en Alana waren er weer! Ook Alana's verloofde Toby was er met allemaal foto's! Hij fotografeert voor z'n hobby, maar hij maakt echt geweldige dingen! Hij had vanuit Nikon een prijs gewonnen, om wildlife in Afrika te fotograferen en was net weer terug. Er zaten super mooie dingen tussen al ben ik natuurlijk al wat gewend door de foto's van Ine! ;) Hij had ook een of andere mega lens mogen lenen van Nikon, dus daar kan ik met m'n digitale zakcamera niet tegenop! Hij liet ook foto's zien van hun trouwlocatie, een chalet in de bergen! Niet heel moeilijk om een mooi plaatje van te schieten, maar wel spectaculair! Ze gaan trouwen op 26 oktober trouwens en ik heb de jurk al mogen zien! ;)
Die avond waren we sowieso bezig met foto's, want we hebben ook alle plaatjes tot daar aan toe op de server gezet, zodat ik weer wat ruimte op m'n camera had ;) Ook liet Jacob nog foto's zien van het huis dat hij gekocht heeft! Echt een super mooi, groot, vrijstaand huis waarvan hij een aantal kamers gaat verhuren... Super slim, want zo wordt mooi de hypotheek betaald, woont hij niet helemaal alleen en hoeft hij ook niet alles alleen schoon te maken! Linda smste vandaag dat de verhuizing goed was gegaan, maar dat het dus wel erg smerig was! Snel huisgenoten zoeken om te poetsen :P Als alles goed gaat en lukt zoals we willen, gaan we het waarschijnlijk op de terugweg naar Auckland bekijken. We moeten dan toch door Hamilton :)
Met die belofte, dat we misschien dus nog terug komen, hebben we de volgende morgen afscheid genomen van Jack & Linda. Natuurlijk niet zonder eerst nog een zak drop achter te laten ;) Ik had Candra ook een zak drop gegeven als bedankje dat ze alles zo voor ons had geregeld! Het blijkt dat 'droppies' hier erg welkom zijn :P Van Candra kreeg ik ook nog wat terug... Een zak met chocolade gevuld met ananas :) Erg lekker en voor mij alleen, want Ernst Jan lust geen ananas! Ik ben alleen niet zo chocolade gek dus de zak is nog niet leeg mam! Goed hè?
Voor nu vind ik het wel weer mooi geweest! Het volgende verhaal gaat over Rotorua (daar waar het naar rotte eieren stinkt), mijn verjaardag en misschien ook nog wel over lake Taupo ;) Kia ora en tot snel!
Liefs! XXX
Hier weer het vervolg op onze avonturen ;) We waren gebleven bij de verjaardag van Mark. Hij werd 50 en we waren uitgenodigd om dit met hem te vieren. Ik was de hele dag al een beetje zenuwachtig, omdat ik sommige leden van de familie wel ontmoet heb, maar de meeste niet! Ik zal eerst even uitleggen hoe het zit...
De moeder van mijn papa; Bep de Jong - Plasmeijer had een broer; Coos Plasmeijer welke samen met zijn vrouw; Rie Plasmeijer - van der Meer is geëmigreerd naar Nieuw Zeeland in 1957. Snap je het nog? Mijn vaders oom is dus geëmigreerd... Zij hebben heel veel kinderen welke ik niet allemaal heb ontmoet, maar dat zijn dus allemaal neven en nichten van m'n vader :) De kinderen hebben ook weer kinderen (achter neven en nichten van m'n vader en achter-achter neven en nichten van mij) om het allemaal ingewikkeld te maken!
Nou zijn er een aantal kinderen en kleinkinderen wel eens naar Nederland gekomen :) Een van de kinderen; Mia heb ik zo'n twee jaar geleden ontmoet. Zij was er niet bij, want ze woont in Australië! Haar man Bill was er wel en het was leuk om hem weer te zien. We gaan Mia & Bill sowieso ook opzoeken als we in Australië zijn, zij wonen in Brisbane, daar komen we langs :)
Mark, degene van wie we de verjaardag hadden, is aangetrouwd. Zijn vrouw Monica is de jongste van de kinderen en dus een zus van Mia. Zij heeft ook twee jongere kinderen, Caitlin & Baxter die ik niet heb kunnen ontmoeten. Dit zijn dus kleinkinderen van Oma zoals ze m'n vaders tante Rie allemaal noemen.
Verder heb ik een van de kleinkinderen, Candra, wel al een paar keer ontmoet, omdat zij al eens in Nederland was :) Ik heb met haar ook het meeste contact gehad om alles af te spreken! Candra woont zelf in Hamilton, maar het feest was in Morrinsville, ongeveer 20 minuten rijden. We bleven slapen bij de ouders van Candra; Michelle & Campbell die in Morrinsville wonen :) Ernst Jan dacht dat we het heel moeilijk zouden vinden, maar ik vond het in 1x dus dat was weer een meevaller! Maar we hadden nog geen cadeau! Ik vond dat we niet naar een verjaardag mochten zonder cadeau, dus dat moesten we nog even regelen... Wij snel op naar het dorpscentrum!
Het valt dan best tegen om een cadeau te zoeken voor iemand die je niet kent... Je kunt wel een fles wijn cadeau doen, maar wat als hij niet drinkt?! We hebben dus maar een waardebon van de slijterij gekocht, in de hoop dat hij in ieder geval wel eens iets drinkt :) Met een mooie kaart erbij en toen was het nog best een leuk cadeau! Weer terug richting Michelle & Campbell om hun eerst te ontmoeten :)
Candra kwam al naar buiten gerend toen we aankwamen en gaf me al gelijk een dikke knuffel. Ook Michelle en Cambell waren super gastvrij, we kregen gelijk thee en moesten het zeggen als we wat nodig hadden. Bill was er ook, omdat hij dus een bliksembezoek aan NZ bracht. Verder waren ook Jack & Linda er; Jack is een broer van Michelle en dus een neef van m'n vader. Het bleek dat papa altijd veel met Jack optrok als hij in Nieuw Zeeland was, want daar kwamen veel verhalen van boven. Verder vroeg Linda gelijk naar m'n t-shirt, waar ik niks van begreep, maar wat daarna een stuk duidelijker werd...
M'n vader hangt namelijk altijd het geweldige verhaal op dat ik "made in New Zealand" ben... Ik wil het er verder niet over hebben, maar goed... Linda had m'n ouders dus een t-shirt gegeven met "made in New Zealand" erop. Ik heb het nooit gezien, dus kon Linda er niks over vertellen, maar ze zei dat papa hem vast weg gedaan had ;) Ze bleef in ieder geval praten, wat aan de ene kant best prettig was, want ik wist niet zo goed wat ik allemaal moest vertellen :P Linda is super lief, maar ze praat wel 5 kwartier in een uur :) Ze vertelde alle Nederlandse woorden die ze van haar schoonvader had geleerd... Godverdomme, melk, lepel, vork en poepie laat! Het was in ieder geval super gezellig en het brak wel meteen de sfeer.
Op naar het feest wat een echt kiwi feest was met bier en een hangi, wat vlees is dat op de traditionele Maori manier wordt bereid. Het wordt namelijk onder de grond gekookt. Ze gebruiken daarvoor meestal verwarmde stenen die de hitte moeten afgeven. Dan het vlees, in koolbladeren gewikkeld, wat natte dekens eroverheen zodat het vlees niet onder de aarde zit en vervolgens alle grond er weer overheen. Dat laten ze dan vervolgens een paar uur garen. Het vlees was er 's middags al in gegaan, maar we mochten wel kijken hoe het weer werd opgegraven :) Het zijn allemaal grote stukken waar vervolgens plakjes van worden gesneden en dat eet je dan op brood... Met een biertje erbij natuurlijk ;) Bleek ons cadeau toch een goede keuze! Al bleef Mark zeggen dat het echt niet nodig was... Het feest was in een schuur van een vriend van Mark met zelf bediening en een dixie, ik begon de dixie's al te missen :P Ik vroeg aan Monica waar de kinderen waren en ze zei dat ze die pas de volgende ochtend weer hoefde ophalen. Dat was denk wel goed geregeld, want het was erg gezellig en ook zeker Mark had het erg naar z'n zin! Het was immers zijn verjaardag en hij zei dat we nooit meer een kiwi 50th mee zouden maken :P Er was ook nog een bevriend bandje die de nodige klassiekers spelden wat precies bij het publiek paste. Candra, Vanessa (een van de andere kleinkinderen, nicht van Candra) en ik hebben er soms hard om gelachen en moesten van Mark natuurlijk mee dansen. Ik heb nog meer familieleden ontmoet, maar zal jullie alle namen besparen, omdat het dan denk ik helemaal ingewikkeld wordt...
Wat wel nog te vermelden valt, is dat ik wel wat kleinkinderen heb ontmoet die ook in Nederland zijn geweest. Zo heb ik dus Vanessa weer gesproken die druk is met het plannen van haar bruiloft :) Ook waren Marcus en zijn vriend Paul er, die heb ik ook al eens in Nederland ontmoet. We waren ook van harte welkom als we bij hun in de buurt zouden komen! Iedereen is echt super lief en gastvrij, we kunnen overal terecht!
De volgende dag was het al behoorlijk op tijd op om DE race te kijken... Nieuw Zeeland heeft een zeilrace tegen Amerika en dat is behoorlijk spannend om te volgen! Helaas werd er die ochtend niet geracet, omdat de wind niet goed was... Dus gingen we maar ontbijten en kregen we een Engels ontbijt met bacon and eggs. Campbell had het als een echte Nieuw Zeelander allemaal op z'n BBQ klaar gemaakt! Was best lekker op een brakke zondagmorgen ;) En na een goed ontbijt konden we er weer goed tegenaan!
Daarna belde Oma om te zeggen dat ze zich eigenlijk niet zo lekker voelde, maar dat ze me toch heel graag wilde ontmoeten! Ik dus samen met Bill naar haar toe. Hij had haar ook al een poosje niet meer gezien, dus dat was wel gezellig! Ze woont vlak bij Michelle & Campbell in een speciale wijk waar heel veel Nederlanders wonen, Abel Tasman park. Het was heel bijzonder om Oma (ik noem haar ook maar zo, gaat vanzelf als genoeg mensen het zeggen) te ontmoeten. Ze is inmiddels 87 en mankeert eigenlijk bijna niks! Ze was die ochtend alleen een beetje kortademig, maar dat knapte al heel veel op toen we er waren! Ik denk dat ze vooral eenzaam is en ze is niet meer zo goed ter been dus mensen zelf op zoeken, gaat ook niet meer zo makkelijk. Haar zus woont tegenover haar, maar die ziet ze niet zo veel, want die heeft het druk. Ik had dropjes voor haar meegenomen en daar was ze heel blij mee! Die ging ze gelijk verstoppen voor haar zoons :P Het was ook leuk om Nederlands te kunnen spreken al geeft ze soms wel in het Engels antwoord. Ze praat sowieso soms Nederlands en Engels door elkaar, maar iedereen begrijpt haar :) Ze vroeg nog hoe het was met oma Bep en ze had zelfs wat schilderijen van oma hangen! Ook hing er een gedicht over Roelofarendsveen en de familie van der Meer, was erg grappig! Ik vertelde dat het thuis kermis was en dat kende ze nog wel! Ze vroeg ook of er nog steeds een optocht was dus ik heb verteld dat de bloemencorso ieder jaar wel langer lijkt te worden ;) We kregen thee met een lange vinger en het voelde net als thuis bij mijn eigen oma :) Toch zijn we maar niet te lang gebleven, want Bill moest naar nog een verjaardag.
Terug bij Michelle & Campbell hebben we van hun afscheid genomen en heb ik ook nog een zak drop achter gelaten :) Volgens Campbell ging Michelle die helemaal alleen opeten! Ik heb hem geadviseerd om snel wat achterover te drukken ;) Candra nam ons mee naar Hamilton, waar we de Hamilton gardens hebben bekeken. Haar zusje Tara is daar ook getrouwd, echt een prachtige plek! Helaas hebben we Tara niet kunnen ontmoeten dat weekend, maar misschien later nog :) Wat mij vooral verraste was dat er overal tulpen stonden! Verwacht je niet zo ver van huis en zeker niet als ze in de Indische tuin staan...? Maar goed, was dus wel grappig om te zien! Candra heeft ons ook geleerd wat nou het logo van Nieuw Zeeland is! Zoals wij in Nederland de leeuw hebben, hebben ze in NZ een blad. Dit blijkt dus het blad van een silverfern te zijn. Dat is een zilvervaren die er net zo uit ziet als een gewone varen, maar wat Candra liet zien is dat de onderkant van het blad zilver van kleur is. Zo'n silverfern is echt native bush en komt dus overal in NZ voor... Vind ik een logischer logo dan een leeuw in Nederland, maar dat zal wel aan mij liggen! Vanaf nu draai ik dus bij elke varen het blad om, om te zien of het een zilvervaren is!
Het was trouwens heerlijk weer, dus we hebben lekker in het zonnetje geluncht! De gardens waren super mooi en je had allemaal verschillende thema's... Ik vond de Italiaanse, de Indische en de Chineese tuinen het mooist. Al was het rododendron pad ook super mooi! Volgende moederdag moeten we echt zo'n plant scoren Died! Ook liep de langste rivier van Nieuw Zeeland door de tuinen. Deze loopt door heel Hamilton, hij begint in lake Taupo en eindigt net onder Auckland waar hij de zee in stroomt. Ook een bezienswaardigheid die we weer konden afstrepen ;)
Daarna zijn we naar het meer van Hamilton geweest waar we mensen tegen kwamen die aan 'bike polo' deden! Het zelfde als polo op een paard, maar dan op je fiets... Ze daagden Ernst Jan nog uit om mee te doen, maar het zag er wel erg moeilijk uit en net voor onze neus raakte er ook nog iemand geblesseerd! No, thanks! Wel leuk om te zien trouwens :) Verder dus nog langs het meer gelopen, waar we geprobeerd hebben om native birds te spotten. Daar kwamen we een Maori tegen die vroeg waar we vandaan kwamen... Bij het horen van 'uit de buurt van Leiden' werd hij helemaal enthousiast, want hij was wel eens in Leiden geweest... Wat is de wereld dan toch klein! Maar het bleek dat hij naar Leiden een traditionele Maori kano had gebracht. Die is nu in het museum van Volkenkunde en is een ruilstuk voor de Maori's al weet ik niet precies wat ze terug hebben gekregen... Had iets met roeien te maken geloof ik! Er komen ook ieder jaar studenten van de universiteit van Leiden naar Hamilton, om bij de Maori's te roeien ofzo. Het was in ieder geval grappig om die man te spreken, het was maar goed dat z'n vrouw hem op een gegeven moment mee trok :P Wij dus verder opzoek naar de vogels en ook gevonden! We hebben een Pukeko gezien... Dit is een soort blauwe kip met een rode kop en hele lange poten! Google hem anders maar even, ik kan het niet anders uitleggen ;) Grappig beest, vooral als ie loopt!
We bleven niet bij Candra slapen, omdat ze de volgende dag al weer vroeg moest werken. Ze is juf en het duurde nog een week voordat het vakantie was... Ze nam ons dus mee naar Jack & Linda waar we allemaal moesten blijven eten! Candra ging dus nog maar weer snel langs huis om haar spullen voor werk op te halen die ze nog moest voorbereiden, want ze moest mee eten van Linda ;) Die trakteerde ons op gegrilde lamsbout met allemaal verschillende geroosterde groenten en aardappelpuree (aardappels!) Ook waren Alana & Jacob, de kinderen van Jack en Linda, er :) Alana woont op zichzelf met haar verloofde Toby, maar kwam speciaal voor de gelegenheid (en de lamsbout) langs om mee te eten! Jacob woonde nog thuis, maar ging die week verhuizen naar z'n eigen huis dus het waren de laatste nachtjes voor hem thuis.
Ik had ook afgesproken om met thuis te bellen dus het was erg leuk toen papa en Jack elkaar spraken! Ze hadden elkaar al even niet meer gesproken dus het was erg leuk dat het nu even kon :) Thuis zaten ze aan de koffie en toen Alana in beeld kwam, riep oma Hoogenboom meteen dat ze op mij leek! Dat is wel grappig, want het klopt nog ook! Ook Rowena lijkt erg op haar ;) Ik liet wat foto's van je zien op Facebook en toen zei Linda dat jullie wel tweelingen leken! Volgens mij zijn jullie ook ongeveer even oud :)
De volgende morgen weer vroeg op voor de zeilrace! Was erg teleurstellend wat NZ had verloren... De volgende dag maar weer beter! De winnaar moet 9 races winnen en het stond op dat moment 8-5 voor NZ :) Geen hoge nood aan de man dus! We gingen die dag samen met Jack en Linda naar Raglan, een kustplaats vlak bij Hamilton. Onderweg eerst nog even gestopt bij de Bridal Veil Waterfall, die erg indrukwekkend was! Hij is rond de 50 meter en lijkt inderdaad net op een bruidssluier :) Een lange, recht streep naar beneden! Het had 's avonds geregend dus er zat lekker veel water in de rivier. Op de terugweg kwamen we nog een boom uit het goden woud tegen (voor de gene die Game of Thrones lezen/ kijken), want er was een gezicht in de boom gekerfd! Helaas geen witte boom...
Maar goed, Raglan dus! Is eigenlijk best een groot gebied met heel veel strand... Het staat bekend als het surfers dorp van Nieuw Zeeland en surfers hebben we ook gezien! Er was een meisje het beste van allemaal ;) Het was wel gaaf om te zien dat ze een golf van heel ver, helemaal terug naar de kust kunnen pakken :) De stranden van Raglan zijn erg bijzonder, deze zijn namelijk zwart! Jack vertelde dat dit komt door al het ijzer dat in het zand zit. Ernst Jan ging snel een magneet halen en er blijft inderdaad wat zand aan plakken :) Ik deed een echte "Nieuw Zeelander" namelijk op blote voeten lopen! Nou is dat op het strand niet zo heel raar, maar je komt ze dus ook gewoon in de stad op blote voeten tegen! Doordat het zand zwart is, heeft het maar een klein beetje zon nodig om al warm te worden en in de zomer is het echt heet. Je kunt er dan niet met blote voeten oplopen zonder onder de blaren te zitten!
's Avonds zijn we nog een nachtje bij Jack en Linda gebleven. Candra kwam weer langs voor het eten en ook Jacob en Alana waren er weer! Ook Alana's verloofde Toby was er met allemaal foto's! Hij fotografeert voor z'n hobby, maar hij maakt echt geweldige dingen! Hij had vanuit Nikon een prijs gewonnen, om wildlife in Afrika te fotograferen en was net weer terug. Er zaten super mooie dingen tussen al ben ik natuurlijk al wat gewend door de foto's van Ine! ;) Hij had ook een of andere mega lens mogen lenen van Nikon, dus daar kan ik met m'n digitale zakcamera niet tegenop! Hij liet ook foto's zien van hun trouwlocatie, een chalet in de bergen! Niet heel moeilijk om een mooi plaatje van te schieten, maar wel spectaculair! Ze gaan trouwen op 26 oktober trouwens en ik heb de jurk al mogen zien! ;)
Die avond waren we sowieso bezig met foto's, want we hebben ook alle plaatjes tot daar aan toe op de server gezet, zodat ik weer wat ruimte op m'n camera had ;) Ook liet Jacob nog foto's zien van het huis dat hij gekocht heeft! Echt een super mooi, groot, vrijstaand huis waarvan hij een aantal kamers gaat verhuren... Super slim, want zo wordt mooi de hypotheek betaald, woont hij niet helemaal alleen en hoeft hij ook niet alles alleen schoon te maken! Linda smste vandaag dat de verhuizing goed was gegaan, maar dat het dus wel erg smerig was! Snel huisgenoten zoeken om te poetsen :P Als alles goed gaat en lukt zoals we willen, gaan we het waarschijnlijk op de terugweg naar Auckland bekijken. We moeten dan toch door Hamilton :)
Met die belofte, dat we misschien dus nog terug komen, hebben we de volgende morgen afscheid genomen van Jack & Linda. Natuurlijk niet zonder eerst nog een zak drop achter te laten ;) Ik had Candra ook een zak drop gegeven als bedankje dat ze alles zo voor ons had geregeld! Het blijkt dat 'droppies' hier erg welkom zijn :P Van Candra kreeg ik ook nog wat terug... Een zak met chocolade gevuld met ananas :) Erg lekker en voor mij alleen, want Ernst Jan lust geen ananas! Ik ben alleen niet zo chocolade gek dus de zak is nog niet leeg mam! Goed hè?
Voor nu vind ik het wel weer mooi geweest! Het volgende verhaal gaat over Rotorua (daar waar het naar rotte eieren stinkt), mijn verjaardag en misschien ook nog wel over lake Taupo ;) Kia ora en tot snel!
Liefs! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
