Free Willy en het hoge noorden...

Hallo allemaal!

Hier weer even een update over ons :) Op dit moment gaat het goed, regent het heel hard net als in Nederland (geen reden om jaloers op ons te zijn dus) en zijn we een verslaving aan het ontwikkelen voor Tim Tams (chocolade koekjes). Maar dat is nu, we lopen een beetje achter dus ik ga maar verder waar we zijn gebleven...

Een week geleden hebben we namelijk de auto opgehaald! :D We moesten wel een uur wachten voordat we hem mee kregen. Hij moest nog APK gekeurd worden, waren ze even vergeten... Maar goed, na dus een uur wachten, een hele vieze bak koffie (die we allebei door de WC hebben gespoeld trouwens) en een setje nieuwe banden, konden we op weg. We hebben een Nissan Sunny aka de EL CHEAPO! Je snapt het wel, we hebben echt een mega, super de luxe, flitsende bak ;) Voor 3 knikkers op de eerste rij dus...

Sowieso was de eerste auto dag een hoogtepunt, want de dingen gaan iets anders hier dan we in Nederland gewend zijn. We hebben namelijk een automaat en ze rijden hier links! We hadden dus allebei een handicap! Ernst Jan rijdt regelmatig een automaat en ik heb al vaker links gereden... We zaten dus soms in de berm of met onze neus tegen de voorruit. Toch zijn we op pad gegaan!

Het was bekvechten wie als eerste mocht rijden, maar uit eindelijk hebben we steen/ papier/ schaar gespeeld en mocht Ernst Jan als eerst de weg vanuit Auckland proberen te vinden. Eenmaal op de snelweg ging het gelukkig wel! We gingen naar het noorden boven Auckland, richting de Bay of Islands. We hebben onszelf onderweg getrakteerd op lunch en hadden daar een tafelgenoot. De eerste 'wilde' kat die meteen bij Ernst Jan op schoot kroop :) Was erg gezellig! Ook zijn we onderweg gestopt om onze eerst waterval te bekijken! Het zonnetje kwam door en het was een heel mooi park... We moesten behoorlijk berggeiten om er te komen, maar dat was het allemaal meer dan waard!

Daarna schoot de weg lekker op en waren we vrij snel in Pahia in de Bay of Islands. Op advies hadden we echt een super hostel! Het was heel schoon en lekker rustig :) We sliepen in een 4 persoons kamer met een badkamer erbij en deze hebben we 4 nachten helemaal voor onszelf gehad! De andere bedden zijn leeg gebleven, het was dus behoorlijk luxe! Toen we aankwamen was het al behoorlijk laat dus we zijn snel langs de supermarkt geracet en hebben onze eerste, eigen maaltijd gekookt! Was goed gelukt, het wordt nog eens wat met ons ;)

We zijn de dag erna zelf met de auto wezen touren! Einddoel was Tane Mahuta, the lord of the forest, of te wel... Een mega grote boom! Op de weg er naartoe kwamen we langs Wairere Boulders Walkway. Dat is een aangelegd pad dwars door allemaal grote, vulkanische stenen. De man die het gemaakt heeft, heet Felix en stond ons bij de ingang op te wachten om wat te vertellen over zijn bijzondere stenen. Er is daar namelijk een bijzonder natuurverschijnsel, de stenen zijn aangetast door de bladeren van de Kauri boom. Omdat de Kauri boom alleen in het gebeid boven Auckland groeit, is het alleen daar gebeurd. Hierdoor zien de stenen er anders uit en zijn sommige echt in vette vormen uitgesleten. Het was ongeveer een uur wandelen en er was zelfs een natuurlijke tunnel onder/ tussen de stenen door! Was leuk om te doen.

Door naar Tane kwamen we langs Opononi, slaperig plaatsje aan de kust, maar met een spectaculair uitzicht over de Tasman zee! We zijn even gestopt om te kijken en toen weer snel doorgereden :) We waren er namelijk bijna! Bij de boom aangekomen was er weer een Walkway (aangelegd pad) door de bomen. Die paden heb je overal in Nieuw Zeeland en je moet er ook echt opblijven. Als je van zo'n pad afgaat, beschadig je namelijk de natuur en de Kauri's kunnen zelfs sterven doordat de wortels kapot getrapt worden. Die wortels zijn heel fijn en kunnen ver reiken dus je merkt er zelf bijna niks van als je erop staat. Maar goed, wij dus dat plankenpad op en na 2 minuten kwamen we al een bord tegen dat we in de buurt waren... Wij netjes het bord gelezen en toen wilden we weer verder het pad oplopen. Het is maar goed dat ik "per ongeluk / expres" opzij keek, want we stonden naast die boom! De grootste boom in Nieuw Zeeland en wij lopen er bijna voorbij :P Tane Mahuta is 55 meter hoog, 13 meter in omtrek en 2000 jaar! Hij is helaas wel stervende, dus het was super vet dat we hem nog hebben kunnen zien! Het pad liep wat verder zodat je de boom ook van een afstand kon bekijken, dus dat zijn mooie foto's geworden :)

De volgende dag moesten we al vroeg op, omdat we naar Cape Reinga gingen! :D We hadden hiervoor een tour geboekt, omdat we zelf met onze El Cheapo niet op 90 mile beach mogen. We gingen dus al vroeg op pad met de leukste gids ever! Ik weet helaas haar naam niet meer, maar ze had echt geweldige Maori verhalen over de gebieden waar we doorheen reden. We begonnen weer met een Walkway waar nog meer Kauri's stonden. Niet zo groot als Tane, maar nog steeds erg indrukwekkend om te zien. Die bomen kunnen echt honderden jaren oud worden.

Daarna verder naar de cape waar ik echt anders naar ben gaan kijken. Ik wilde het zien, omdat daar de Tasman zee en de Pacific oceaan samen komen, wat heel gaaf is om te zien. Alleen is het voor de Maori's een hele spirituele plek... Zij geloven namelijk dat als je dood gaat, je spirit (geest) verder reist. Alle geesten verzamelen in Spirits Bay, vlak bij de vuurtoren. Vanaf daar gaan ze samen via de wortels van een eeuwen oude boom die op een klif aan het meest noordelijke punt groeit, naar de onderwereld. Deze boom heeft nog nooit gebloeid, maar leeft toch nog steeds. Het is uitzonderlijk, omdat alle andere bomen van dat soort altijd rode bloemen geven. De Kiwi's noemen het hun Christmas Tree, omdat hij altijd rond kerst bloeit. De spirit's tree richting de onderwereld heeft dus nog nooit gebloeid en wordt daarom gezien als een connectie met de andere kant. Veel Maori's komen een week na het overlijden naar de cape om voor een laatste keer afscheid te nemen en om de geest uit te zwaaien. Voor veel mensen is Cape Reinga dus een plek om afscheid te nemen van de geliefden die niet meer bij je zijn. Ik vond het echt geweldig om er te zijn!

Het volgende punt op de agenda was sand boarden! Wij richting de zandduinen waar je alleen maar via een stroompje kunt komen. Ik dacht eerst dat onze chauf een grapje maakte, maar ze knalde die bus zo het water in! Ze moest wel blijven rijden, omdat het werkt als drijfzand. Als ze stil ging staan, zou de bus zinken, behalve op de speciale plekken die ze wist. Zo reden we dus langs de zandduinen en mochten we van de hoogste af! Het nadeel is dus dat je een mega end omhoog moet... We hadden dus ook meteen onze workout om boven te komen :P Maar naar beneden was echt super gaaf! Ik had zand overal, maar ik ging wel mega hard :D Ik stond precies op tijd voor de stroom stil, anders was ik ook lekker nat geweest! Ernst Jan is 3x naar boven gegaan, ik zelf vond het na 2x wel genoeg.

Na de nodige foto's en filmpjes allemaal weer de bus in en over 90 mile beach, die dus eigenlijk maar 50 mile is, maar nog steeds behoorlijk lang! Ik heb nog even gevoeld aan het water, maar dat was te koud om te zwemmen... In de duinen heb ik ook nog wilde paarden gezien! Er leeft een kudde in de duinen en ze komen soms het strand op. We zagen er een paar in de duinen grazen, maar ik heb ze niet op de foto kunnen krijgen. De chauf vertelde ook nog dat een collega het dit jaar voor elkaar had gekregen om een bus te laten stranden en dat ze die in de duinen hebben achter moeten laten, omdat het tij hem te pakken had gehad. Toen we het strand af wilden, bleek waarom je er niet met je auto op mocht... Een klein, nieuw, huur autootje was verzakt op het strand met vier meiden ernaast die niet wisten wat ze moesten doen! Die zullen wel mooi de sjaak zijn geweest!

Vervolgens kregen we nog fish 'n chips van de world famous shop waar volgens onze chauf je de beste fish en chips in het hele universum kunt krijgen... Dat was best lekker en het is heel wat dat ik dit zeg, want we houden helemaal niet van vis! Maar braaf als we zijn, hebben we ons hele bord leeg gegeten! Uiteindelijk kwamen we weer bekaf terug in het hostel en was het echt een super dag!

De dag erna moest weer een super dag worden, want we gingen op zoek naar dolfijnen! Eindelijk m'n droom in vervulling, zwemmen met dolfijnen... Maar dan moet je ze natuurlijk wel vinden! Ik heb altijd zo'n geluk als ik opzoek ga naar dolfijnen, alsof ze weten dat ik er aan kom! Je raadt het dus al... Geen dolfijn gezien! Ik heb wel om Flipper geroepen, maar hij hoorde me denk ik niet! We hoorden aan het einde van de trip dat er de dag ervoor een orka in de baai was, dus dat was waarschijnlijk de reden! Ik had beter om Willy kunnen roepen! Toch was de boottocht niet helemaal voor niks, we hebben wel weer gave dingen gezien! Het heet namelijk niet voor niets de Bay of Islands... Eilanden hebben we wel gezien! De kapitein vertelde dat iets een eiland is als het boven water uitsteekt en als het begroeiing heeft. Alles dat boven water uitsteekt en niks groens heeft, is een rots... Er zijn ongeveer 145 eilanden in de baai, maar er zijn zo'n 10 grote die een naam hebben of waar iets noemenswaardigs over te vertellen is. Het blijkt dat Kapitein Cook de baai voor het eerst ontdekte, want bij het ene eiland heeft hij een paar dagen voor anker gelegen en bij het andere eiland ging hij voor het eerst aan land en bij weer een ander eiland was er weer wat... Best nog wel een geschiedenis dus! En ook best wel gaaf om te zien... Om de pijn van de gemiste dolfijnen wat te verzachten hebben we een voucher gekregen om nog een keer op dolfijnentocht te gaan! Deze is levenslang geldig dus ik moet nog een keer terug naar Nieuw Zeeland en de Bay of Islands ;)

Na de tocht werden we in Russel afgezet. Dit is een plaatsje tegenover Pahia op ongeveer 15 minuten varen. Russel ligt op een schiereiland en was vroeger een populaire vissersplaats. Het stond in die tijd ook bekend als boordeel, maar dat terzijde :P Er zijn nog heel veel huizen die in oude stijl gebouwd zijn, maar we hebben ons er niet al te veel in verdiept... We waren een beetje klaar met de tours, dus zijn zelf op ontdekkingstocht geweest :) Het was best mooi weer dus we zijn naar het strand aan de andere kant van het schiereiland gewandeld. Dat bleek een ware vondst, want het werd net eb en er waren allemaal getijden poelen tussen de rotsen op het strand! We hebben er zeker een uur rond gelopen en in alle poeltjes gezocht naar vissen en ander leven. Als je maar lang genoeg kijkt, zit er in elke poel wel leven, maar de het beste resultaat komt toch uit de grote poelen, daar zie je namelijk ook de grote dingen! Zo hebben we een mega grote krab gespot die probeerde terug naar zee te komen, maar dat ging natuurlijk niet! Hij had zich op een gegeven moment maar onder een rots verstopt. Ook hebben we een paar Patricks (zeesterren) gespot, maar ze zeiden niks terug :( Ik heb zelfs een poging ondernomen om te gaan zwemmen, het was namelijk zulk super mooi weer! Ik dus di-hard als ik ben in m'n bikini richting zee, maar het water was nog steeds net zo koud als op 90 mile beach de dag ervoor! Ik heb dus even m'n enkels nat gemaakt en ben weer snel terug naar Ernst Jan gegaan... Die had het al voorzien en zat me al op te wachten met zo'n "zie je nou wel!" grijns. Ik heb me de rest van de middag dus maar koest gehouden :P

De dag erna zijn we al vroeg uit Pahia vertrokken, omdat we die dag uitgenodigd waren voor een verjaardag in Morrinsville :) Ik heb familie in Nieuw Zeeland en het was tijd om ze eindelijk op te zoeken! Maar dat is eigenlijk een verhaal op zich, dus daarom laat ik het er nu maar weer even bij! Zoals je merkt lopen we dus heel erg achter... We beleven zoveel, dat het moeilijk is om bij te blijven met m'n blog! No worries mate...! Ik blijf schrijven, de verhalen komen alleen met wat vertraging ;) Kia ora!

Liefs! XXX